Nederland vergrijst steeds meer. Om de effecten hiervan te sturen heeft het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport besloten tot het Actieplan Wonen en Zorg. Zoveel mogelijk ouderen moeten volgens het ministerie oud kunnen worden in hun eigen wijk. Dit betekent dat wanneer bewoners ouder worden, hun huis aangepast moet worden aan hun grotere zorgvraag en verminderde fysieke capaciteiten. Echter betekent dit ook een aanpassingsopgave voor de publieke ruimte in de wijk. Wat als het oudere buurtbewoners niet meer lukt om naar de supermarkt te gaan, of om vrienden te bezoeken?
De publieke ruimte moet de activiteiten van alle bewoners faciliteren. Dit betekent voor ouderen dat de publieke ruimte zo ingericht moet worden dat fysieke en mentale beperkingen niet hun bewegingsvrijheid beperken. Met de wijk Kanaleneiland in Utrecht als case study zijn middels meerdere interactieve enquêtes de activiteiten van ouderen en de impactfactoren die deze activiteiten beperken onderzocht en vertaald naar een algemeen bruikbaar GIS-model.
Het blijkt dat oudere bewoners hun dagelijkse boodschappen in de wijk willen kunnen blijven doen, sociale activiteiten willen hebben en gezond willen blijven. Factoren als te lange afstanden tot voorzieningen, veel auto’s op de weg en te weinig mogelijke rustplekken maken dit echter moeilijk. Het GIS-model laat zien dat meer rustplekken in de wijk en minder kruispunten Kanaleneiland toegankelijker kunnen maken voor ouderen. Het GIS-model maakt het ook mogelijk om te voorspellen of de wijk toegankelijk blijft wanneer de wijk verder vergrijst, zodat er proactief aanpassingen in de publieke ruimte gedaan kunnen worden om deze toegankelijkheid te kunnen blijven garanderen. Alleen zo kunnen ouderen gezond ouder worden in hun eigen wijk.