De Huisvestingswet 2014 biedt gemeenten instrumenten om te sturen in de woonruimteverdeling en het beheer van de woonruimtevoorraad. De Gemeente Rotterdam maakt gebruik van beide typen instrumenten. Om gebruik te kunnen (blijven) maken van deze instrumenten moeten gemeenten regelmatig onderbouwen waarom de inzet van deze instrumenten “noodzakelijk en geschikt is voor het bestrijden van onevenwichtige en onrechtvaardige effecten van schaarste aan woonruimte”.
Eerder heeft RIGO onderzoek gedaan naar de schaarste aan sociale huurwoningen in de regio Rotterdam. In 2020 heeft de Gemeente Rotterdam RIGO gevraagd de schaarste aan woonruimte in Rotterdam opnieuw te onderzoeken, ditmaal inclusief de vrije huursector en de koopsector. Doel van dit onderzoek was om inzicht geven in de schaarste in de woningvoorraad en de effecten daarvan. Om daar een goed beeld van te krijgen zijn cijfers uit verschillende bronnen gecombineerd.
Uit de resultaten blijkt dat de schaarste in Rotterdam het grootst is bij middeldure koopwoningen. Door de stijging van de prijzen zijn koopwoningen voor steeds minder Rotterdammers financieel bereikbaar. Ook in de vrije huursector zijn de prijzen voor veel middeninkomens te hoog. Dat betekent dat huurders in de sociale huursector weinig mogelijkheden hebben om door te stromen naar een andere sector, ook als ze dat wel willen. Hierdoor nemen de slaagkansen voor woningzoekenden ook in de sociale huursector af.