Het aantonen van schaarste is een van de stappen die nodig is om te onderbouwen waarom je als gemeente wil sturen met de Huisvestingswet 2014, bijvoorbeeld middels woningvoorraadbeheer. De Huisvestingswet 2014 bevat echter geen uniforme definitie van schaarste. Het is aan de gemeente zelf om te bepalen wanneer er sprake is van schaarste en hoe zij dit wil aantonen. Voor het aantonen van schaarste volstaat het om inzicht te bieden in bestaande krapte op de woningmarkt op dit moment of toegenomen krapte in het recente verleden, zoveel als mogelijk naar doelgroep en segment.
Spanningen in beeld gebracht
In de schaarsteonderbouwing voor de gemeente Schiedam stond de particuliere woningvoorraad centraal. We brachten in beeld welke segmenten als schaars kunnen worden aangemerkt. Op basis daarvan kan de gemeente wijzigingen in de woningvoorraad vergunningplichtig maken. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het onttrekken of samenvoegen van woonruimte, het overgaan tot kamergewijze verhuur of het splitsen van woonruimte. De redenatie is dat bij dit soort voorraadwijzingen goedkope woonruimte voor een bepaalde doelgroep verloren kan gaan.
Aan de hand van het Woonderzoek Nederland 2018 maakten we een analyse van de verhouding tussen vraag en aanbod. Ook vergeleken we de woonwensen en gerealiseerde verhuizingen en keken we naar de prijsontwikkeling van de woningvoorraad. Zo brachten we de spanningen op de woningmarkt in beeld. Daaruit bleek onder andere dat de vrije huursector in Schiedam nauwelijks alternatieven biedt voor woningzoekenden met een middeninkomen die niet in aanmerking voor een sociale huurwoning en geen koopwoning kunnen financieren. Op basis van deze en andere bevindingen bouwden we redeneerlijnen op, waarmee we de schaarste aantoonden.